22 lutego wchodzą w życie zmiany dotyczące umów zawieranych na czas określony. Nowe przepisy ustalają maksymalną długość trwania oraz ilość tego rodzaju umów, które pracodawca może zawrzeć z danym pracownikiem. Maksymalny łączny okres takich umów będzie wynosił 33 miesiące, a maksymalna ilość 3. Ma to być tzw. reguła 3/33. Nie będą miały już znaczenia przerwy pomiędzy poszczególnymi umowami. Do tej pory można było mieć 2 umowy na czas określony w następującym po sobie okresie. Jeśli jednak po 2 umowie nastąpiła przerwa w zatrudnieniu powyżej 1 miesiąca można było ponownie zatrudnić pracownika na czas określony. Umożliwiało to w praktyce zatrudnianie pracownika w nieskończoność na ten rodzaj umowy. Nowelizacja ustawy skutecznie powstrzymuje te nadużycie.
Od nowych limitów są jednak wyjątki, które obejmują: pracę na zastępstwo pracownika (jeśli jego nieobecność jest usprawiedliwiona), w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, pracę przez okres kadencji, kiedy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (należy zgłosić taki przypadek do inspekcji pracy). Należy tutaj zauważyć, że z katalogu umów usunięto umowę na zastępstwo oraz umowę na czas wykonywania określonej pracy. Stały się one niejako wariantem umowy na czas określony.
Dodatkowo w ramach zmian ustawy umowy na czas określony będą miały tak samo ustalany okres wypowiedzenia jak umowy na czas nieokreślony. Do tej pory nie było go w ogóle lub wynosił 2 tygodnie. Oznacza to znaczne wydłużenie okresu wypowiedzenia w przypadku dłuższych umów.
Podsumowując Zmiany Kodeksu Pracy od 22 Lutego 2016:
-
Łączny czas umów na czas określony z danym pracownikiem wynosi 33 miesiące, a ilość 3.
-
Od powyższego limitu istnieją pewne wyjątki (zastępstwo, praca dorywcza/sezonowa, czas kadencji)
-
Usunięto umowy na zastępstwo i na czas wykonywania określonej pracy.
-
Okres wypowiedzenia jest ustalany tak samo jak dla umów na czas nieokreślony
